Przywództwo i zarządzanie

Nasza ocena:

3
Pobrań: 105
Wyświetleń: 1309
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Przywództwo i zarządzanie - strona 1 Przywództwo i zarządzanie - strona 2 Przywództwo i zarządzanie - strona 3

Fragment notatki:

Przywództwo i Zarządzanie Różnice między przywództwem a zarządzaniem: Bennis i Nanus określają przywództwo jako ZNAJDOWANIE ŚCIEŻKI, a zarządzanie jako PODĄŻANIE TĄ ŚCIEŻKĄ. Przywództwo według nich polega na robieniu właściwych rzeczy, a zarządzanie na robieniu rzeczy właściwie.
Przywódca to wizjoner, ustala on cele i misję natomiast manager to osoba, która ma te cele realizować.
Według Kottlera zarządzanie to czynności zmierzające do utrzymywania spójności i porządku w organizacji, podczas gdy przywództwo dotyczy wprowadzania konstruktywnych lub adaptacyjnych zmian.
Podejście zorientowane na cechy (trait approach): Podejście to dominowało w badaniach nad przywództwem do lat 50' ubiegłego wieku. Nie zdołano wtedy niestety wyodrębnić szczególnych cech osobowości właściwych liderom. To co zauważono to fakt, iż z reguły przywódcy są wyżsi i bardziej inteligentni od swoich podwładnych. Jednak gdyby to miało decydować o postrzeganiu ich jako liderów, musieliby oni być liderami w każdej sytuacji. Tymczasem rola lidera w rzeczywistości zależy od charakteru wykonywanego zadania.
House i Baetz twierdzili, że przywódca musi być towarzyski, mieć potrzebę władzy i potrzebę osiągania sukcesu.
Późniejsze badania dowiodły, iż przywódcy są na ogół bardziej skłonni do dominowania, są ekstrawertywni, inteligentni i konserwatywni. Mają oni też duże zdolności adaptacyjne. Liderzy są pewni siebie, uczciwi, pracowici, energiczni, wytrwali oraz znają się na danej dziedzinie.
Podejście zorientowane na styl (style approach): Zwolennicy tego podejścia koncentrują się na zachowaniu lidera, a nie na jego cechach osobowych. Podejście to zakłada, że można nabyć zdolności potrzebne do bycia liderem.
Badacze z Michigan University skupili się na różnicach między liderami skutecznymi a nieskutecznymi. Okazało się, że liderzy skuteczni częściej koncentrowali się na pracowniku (troszczyli się o niego), a liderzy nieskuteczni koncentrowali się na zadaniu (tylko na samej pracy i osiągnięciu celu). Uważa się ponadto, że lider może przyjąć tylko jedną z tych dwóch opcji, nigdy obydwie jednocześnie.
Styl przywódczy w dużym stopniu determinują 4 główne czynniki:
liczenie się z innymi - to, w jakim stopniu przywódcy i ich podwładni dbają o uczucia drugiej strony oraz o zacieśnianie wzajemnej więzi, a także w jakim stopniu dbają o relacje oparte na wzajemnej sympatii i wzajemnym zaufaniu;
nadawanie struktury - to, w jakim stopniu przywódca jednoznacznie definiuje obowiązki związane z daną rolą (role responsibility), a także strukturuje pracę nad osiągnięciem celu;


(…)

… między przywódcą a szeregowymi członkami grupy rodzi się wzajemne zaufanie i szacunek;
zarządzanie środka, inaczej styl 5.5, polega na wypośrodkowaniu pomiędzy potrzebą wykonania zadania a utrzymywaniem morale na satysfakcjonującym poziomie. Celem jest poprawne wykonywanie pracy;
zarządzanie zubożone czy też nieinterwencyjne, określane także jako styl 1.1, to dążenie do tego, by przy możliwie najmniejszym wysiłku…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz