PEDAGOGIKA I SZKOLNICWO W DRUGIEJ RZECZYPOSPOLITEJ REFORMA JĘDRZEJEWICZOWSKA MYŚL PEDAGOGICZNA- pedagogika

Nasza ocena:

5
Pobrań: 490
Wyświetleń: 3920
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
PEDAGOGIKA I SZKOLNICWO W DRUGIEJ RZECZYPOSPOLITEJ REFORMA JĘDRZEJEWICZOWSKA MYŚL PEDAGOGICZNA- pedagogika - strona 1 PEDAGOGIKA I SZKOLNICWO W DRUGIEJ RZECZYPOSPOLITEJ REFORMA JĘDRZEJEWICZOWSKA MYŚL PEDAGOGICZNA- pedagogika - strona 2 PEDAGOGIKA I SZKOLNICWO W DRUGIEJ RZECZYPOSPOLITEJ REFORMA JĘDRZEJEWICZOWSKA MYŚL PEDAGOGICZNA- pedagogika - strona 3

Fragment notatki:

4-stronicowa notatka w doc z pedagogiki. Notatki z pedagogiki dotyczące tematu pedagogika i szkolnictwo w drugiej Rzeczypospolitej. W notatce pojawiają się takie zagadnienia jak: ład po I Wojnie Światowej, powołanie katedry pedagogicznej, obowiązek szkolny, historia edukacji w Polsce, historia pedagogiki, historia szkolnictwa, szkolnictwo w II RP, szkolnictwo w dwudziestoleciu międzywojennym, R. Wroczyński, reforma jędrzejewiczowska, Janusz Jędrzejewicz, Lucjan Zakrzecki, Kazimierz Sośnicki, Karol Zygmunt Mysłakowski, Sejm Nauczycielski, 1919, Antoni Bolesław Dobrowolski.

PEDAGOGIKA I SZKOLNICWO W DRUGIEJ RZECZYPOSPOLITEJ. REFORMA JĘDRZEJEWICZOWSKA. MYŚL PEDAGOGICZNA : L. ZARZECKI, K. SOŚNICKI, Z. MYSŁAKOWSKI, W. RADWAN, A.B. DOBROWOLSKI, W. SPASOWSKI
Nowy ład polityczny i społeczny, który ukształtował się w wyniku pierwszej wojny światowej spowodował znaczne przyśpieszenie rozwoju pedagogiki oraz ogromny wzrost zainteresowań społecznym aspektem oświaty. Na wielu uniwersytetach powołano katedry pedagogiczne. Czynnikiem pobudzającym rozwój nauk pedagogicznych były powszechne dążenia do przebudowy ustroju szkolnego, unowocześnienia szkoły i wyrównania dysproporcji oświatowych. Nauki pedagogiczne miały być podstawą reform oświatowych, na ich wynikach miały opierać się treści kształcenia, metody nauczania oraz organizacja szkoły.
Poprzez takie działania chciano przezwyciężyć niechęć młodzieży do szkoły. W tym celu próbowano organizować młodzieży czas, rozwijać koła zainteresowań, ogniska pozaszkolne czy praktyczne zastosowanie nabywanych umiejętności w twórczej aktywności.
W 1919 roku Ksawery Prauss, który objął ministerstwo wyznań religijnych i oświecenia publicznego, przygotował deklarację programową, w której formułował ogólne zasady ustroju szkolnego. I tak, za dwa głównie cele uznał -„ zjednoczeni szkolnictwa wszystkich dzielnic Polski pod jednym zarządem” oraz „ przygotowanie projektów ustaw szkolnych, które mają obowiązywać na całym obszarze ziem polskich” . Prauss sformułował także zasady, na których miały się oprzeć organizacja szkolnictwa w odrodzonej Polsce, jego program i metody : „ Obowiązek szkolny ma trwać lat 7; organa samorządu będą mogły go przedłużyć w porozumieniu z Ministerstwem WRiOP. Szkoła powszechna będzie przeznaczona dla dzieci wszystkich sfer społecznych; zdolniejsi uczniowie będą kierowani ze szkoły powszechnej do szkół wyższego typu. Szkoła powszechna ma być bezpłatna dla wszystkich. Administracja szkolna i nadzór nad szkołą ma należeć wyłącznie do władz świeckich” .
Cele wychowawcze Prauss określił tak - „ Szkoła ma wychowywać nowe pokolenie Polaków przepojonych duchem obywatelskim, obeznanych dokładnie z ziemią ojczystą jej tradycją, zasobami i gospodarką, obywateli przygotowanych i chętnych do pracy twórczej na wszystkich polach życia dla dobra Ojczyzny i współobywateli”. W kwietniu 1919 roku w Warszawie odbył się zjazd organizacji nauczycielskich, który miał dokonać wielu zmian, m.in. : działania unifikacyjne zmuszające do opracowania jednolitych zasad organizacyjnych i programowo- metodycznych dla całego kraju.
Sejm Nauczycielski uchwalił : „ Zjazd uznaje, że szkoła powszechna ma być siedmioletnia i jednolita. Zjazd uważa, że ustrój i organizacja szkolnictwa powszechnego powinna być : zgodne z właściwościami psychicznymi narodu i potrzebami poszczególnych całości geograficzno- gospodarczych

(…)

… dla absolwentów szkół średnich. Dobrowolski Antoni Bolesław (1872-1954), polski podróżnik i geofizyk. Kształcił się w Warszawie i w Belgii. Przez pewien czas przebywał na zesłaniu na Kaukazie. Podczas pobytu w Belgii, w wieku 25 lat wziął udział w wyprawie na Antarktydę. Podczas rocznego unieruchomienia statku przez lody na Morzu Bellinghausena, zajmował się badaniami naukowymi.
Mając 35 lat powrócił do kraju. Przez kilka lat przebywał jeszcze na stypendium w Szwecji. Przed II wojną światową wykładał pedagogikę na Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie, po wojnie na Uniwersytecie Warszawskim. Członek Polskiej Akademii Nauk.
Założyciel Towarzystwa Geofizyków (1929), dyrektor Państwowego Instytutu Meteorologicznego (1924-1929). Inicjator założenia przez Polskę naukowej stacji polarnej na Wyspie Niedźwiedziej (1933). Pozostawił…
…-letni, propedeutyczny - 4-letni i 3-letni okres nauki systematycznej. Na podbudowie powszechnego 10-letniego gimnazjum ogólnokształcącego powinien opierać się system dalszego kształcenia w technikach zawodowych oraz 2-letnich liceach ogólnokształcących odrębnych dla młodzieży wybitnie uzdolnionej i dla młodzieży o zdolnościach przeciętnych. Absolwenci wszystkich typów kształcenia powinni mieć otwarty…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz