Biologiczny wymiar starzenia się i starości-opracowanie

Biologiczny wymiar starzenia się i starości.
Biologiczny wymiar starzenia się i starości
Biologiczne zmiany w późnej dorosłości mają charakter zmian wstecznych, ich podstawą jest zanik zdolności reprodukcyjnych komórek oraz ich stopniowa degene­racja. Zasadniczo więc, starzenie się przebiega na poziomie komórkowym. Kumulacja zmian organicznych sprawia, że stają się one uchwytne i widoczne około 60.r.ż. Z medycznego punktu widzenia rozróżnia się dwa zasadnicze typy zmian: obniżenie sprawności fizycznej oraz tzw. mnogą patologię (Krzymiński, ).
Obniżenie sprawności fizycznej
Przejawia się ono w ograniczeniu zdolności do wysiłku, zwiększonej męczliwości i, tym samym, w ograniczeniu aktywności oraz ogólnym spadku wigoru. Wynika to bezpośrednio z deterioracji czynności organizmu, tzn. stopniowego słabnięcia funkcji niemal wszystkich narządów ciała. W większości przypadków wymierne obniżenie sprawności fizycznej jest następstwem chorób, a nie samego procesu starzenia się. Wyniki testów laboratoryjnych uzyskiwane przez ludzi sta­rych i zarazem zdrowych porównywalne są z wynikami ludzi młodych. Nie stwier­dzono też u ludzi starych istotnych ubytków mózgu, natomiast zaobserwowano, że nieznacznemu zanikowi istoty szarej nie towarzyszą zmiany czynnościowe. Te opty­mistyczne dane świadczą o tym, że w fizjologicznym starzeniu się wydolność wielu narządów, ważnych dla sprawnego funkcjonowania, pozostaje na takim samym poziomie, jaki obserwuje się u osób młodszych. Problem w tym, że jest niewielu ludzi starych, którzy są całkowicie zdrowi.
Mnoga patologia
Jest to drugi istotny wyróżnik starości biologicznej. Terminem „mnogiej patolo­gii" określa się występowanie kilku dolegliwości równocześnie u tej samej osoby, spo­wodowane przewagą procesów katabolicznych nad metabolicznymi (Krzymiński, ). Wpływa ona ograniczająco na sprawność narządów ciała, a ponadto w znacz­nym stopniu utrudnia rozpoznanie starości per se. Krzymiński podaje, że u 80-85% ludzi po 60.r.ż. występuje co najmniej jedna choroba (z reguły przewlekła), u 30% stwierdza się znaczne pogorszenie słuchu (częściej u kobiet niż u mężczyzn), u 20% -upośledzenie wzroku, a defekty te z natury rzeczy wpływają na codzienną aktywność. Wśród najczęściej występujących chorób somatycznych w starości wymienia się cho­roby infekcyjne związane z obniżeniem odporności organizmu, choroby układu krążenia, oddechowego i pokarmowego, choroby narządu ruchu oraz układu hormo­nalnego (głównie cukrzycę). Po 65. r.ż. wzrasta prawdopodobieństwo występowania chorób psychicznych. Osłabienie czynności biologicznych organizmu stanowi podsta­wę zmian w zakresie funkcjonowania społecznego i psychologicznego. Jego skutki są tak znaczące, że porównuje się je ze skutkami dojrzewania w okresie młodzieńczym.
... zobacz całą notatkę