Biochemia - wykład 3

Nasza ocena:

3
Pobrań: 91
Wyświetleń: 868
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Biochemia - wykład 3 - strona 1 Biochemia - wykład 3 - strona 2 Biochemia - wykład 3 - strona 3

Fragment notatki:

Generalnie wyróżniamy trzy rodzaje transportu przez błony, jeśli patrzeć na kierunek i samą filozofię tego procesu:
Uniport - mianowicie jeśli przez układ błonowy, wędruje jedna cząsteczka w jedną stronę. Pamiętamy, że jest to transport charakterystyczny dla substancji, usytuowanej na zewnątrz błony komórkowej, która potem przenika przez układ transportowy do wnętrza komórki i pojawia się po drugiej stronie.
Symport (symporter) - układ polegający na tym, że przenośnik rozpoznaje dwie cząsteczki, które równoczasowo zostają przeniesione, dzisiaj spotkamy się z takim symportem sodowo - jodkowym w kom. pęcherzykowych tarczycy, podobny symporter (ale mamy wówczas do czynienia z transportem glukozy i jonów sodowych) występuje w jelicie cienkim. Po przeniesieniu na drugą stronę obie cząsteczki mówią sobie do widzenia. Jon sodowy przenoszony z jodkami lub z glukozą pełni funkcję napędu całego systemu, bowiem istnieje gradient chemiczny jonów Na skierowany do wnętrza komórki (bowiem w płynie zewnątrzkomórkowym stężenie jonów sodowych jest wielokrotnie większe niż wewnątrz komórki).
Antyport (antyporter) - polega na tym, że równoczasowo zostaje przerzucony jeden atom do wnętrza kom. a drugi atom na zewnątrz kom. (opis animacji). Wyrzucenie jest niezbędne aby zachować jedno z praw rządzących homeostazą komórki, a mianowicie prawo elektroobojętności. Dzisiaj spotkamy się z antyportem sodowo wodorowym, kiedy do wnętrza komórki wędrują jony sodu, natomiast jony wodorowe zostają z komórki wyrzucone dla zachowania równości ładunków.
Jod
Trafia do naszego organizmu wyłącznie drogą pokarmową, nie trafia absolutnie z powietrzem, dlatego też zalecenia spacerów nad morzem podczas sztormu nie służą temu aby uzyskać więcej jodu do organizmu. Cała pula jodków, które trafią do naszego organizmu ulega wchłonięciu, znajduje się w płynie zewnątrzkomórkowym i prawie w całości, w 90 paru % zostaje wyłapana przez jeden narząd, mianowicie gruczoł tarczowy. W gruczole tarczowym zachodzi wiele procesów, którymi się dzisiaj zajmiemy i do których przy omawianiu hormonów nie będę już wracał (będę jedynie mówił co się z hormonami dzieje w krwioobiegu, w tkankach, natomiast nie będę mówił co się z nimi dzieje w gruczole tarczowym). Zostają wydzielone hormony, po zadziałaniu są metabolizowane, nadmiar jonów zostaje wydalony z żółcią, a nie wykorzystane resztki zostają wydalone z moczem. Tym samym ilość wydalanego jodu z moczem mówi nam jaki jest stan wysycenia organizmu w jod. Bo jeśli jest duży to jod dostarczony zostaje w dużej mierze wydalony z moczem, jako jod nieorganiczny. 150 - 500ug/l - trafia do przewodu pokarmowego
15ug/l - utrata z kałem


(…)

… ekspresji szeregu genów, czy wreszcie zmian w cytoszkielecie kom.
Receptory: Przyjrzyjmy się tej transdukcji sygnałów poczynając od receptorów, receptory dzielą się na trzy kategorie:
Receptory jonotropowe - czyli receptory, których pobudzenie uruchamia kanał jonowy.
Receptory metabotropowe - współpracujące z białkami G, tymi białkami o budowie heterotrimerów, pod pojęciem białka G rozróżniamy cały szereg innych białek.
Receptory katalityczne - wywołują powstanie wtórnego przekaźnika informacji, bez udziału białka G.
1. (receptory jonotropowe) - Innymi słowy kanał jonowy, cechujący się jonoselektywnością (przepuszczają tylko jeden rodzaj jonów do wnętrza kom.), oraz bramkowaniem (normalnie stoi na bramce bramkarz i nie wpuszcza). Ale jak pojawi się sygnał „wpuścić” to bramkarz otwiera bramkę i jony wchodzą…
… drzwi i powoduje napływ jonów wapniowych. Dostanie się jonów do wnętrz kom. ma wpływ także na ekspresję genów, na proliferację i różnicowanie kom., glikozylację, aktywność enzymów mitochondrialnych etc. 2. (receptory metabotropowe) - współpracują z uniwersalnym spinaczem, który łączy się z receptorem, który nazywamy białkiem G. Białka G to są heterotrimery, bo są zbudowane z trzech różnych podjednoostek:
alfa, beta, gamma. A nazwa „G” pochodzi stąd, że wykazują aktywność GTP-azową, czyli hydrolizują GTP, po to żeby uzyskać energię.
Receptory, które współpracują z białkiem G, mają uniwersalną budowę:
część zewnątrzkomórkowa
część wewnątrzkomórkowa - która łączy się z odpowiednią domeną białek G
część transmembranowa - zbudowana z 7 fragmentów helikalnych białek Białka G - są grupą heterogennych białek różniących się budową podjednostki alfa.
Gs - stymulujące - powoduje wzrost cyklicznego AMP
Gi - inhibition - hamujące
Gq - aktywujące fosfolipazę C
Wiemy że białko G trzyma się z dala od receptora, ale tylko do czasu. Pojawia się cząsteczka sygnałowa, receptor zmienia swoją konformację i woła białko G, które podpływa. To połączenie z receptorem powoduje, że białko G wyrzuca GDP…
… dwuwartościowe, dlatego muszą się w przewodzie pokarmowym znajdować substancje, które nazywamy tu:
Innymi składnikami diety - , które zadbają o to żeby żelazo z postaci trójwartościowej przeszło w postać dwuwartościową. Jednym z takich składników jest kwas askorbinowy, ale także wydzieliny przewodu pokarmowego, a najważniejszą jest kwas solny. W środowisku kwaśnym Fe3+ redukuje się do postaci Fe2…
… hemochromatozy dochodzi do uszkodzenia w pierwszym rzędzie wątroby i efektem jest marskość wątroby (również nadmiar miedzi przy zwyrodnieniu wątrobowo - soczewkowatym, czyli chorobie Wilsona prowadzi do marskości wątroby, czyli do zwłóknienia wątroby). Fe lubi się odkładać w nadnerczach prowadząc do ich niewydolności, czyli do choroby Adisona. Uszkadza trzustkę prowadząc do cukrzycy i przysadkę mózgową…
… a na to miejsce łapie GTP i to jest równoznaczne z rozpadem białka na dwie części. Powstaje fragment - podjednostka alfa z przyłączonym GTP, które nazywamy aktywną podjednostką alfa, oraz powstaje dimer beta - gamma, który również jest aktywny. Zarówno jedna jak i druga część białka aktywuje lub inaktywuje odpowiednie dalsze białka, obie części działają niezależnie.
Podjednostka aktywna alfa i beta-gamma - łączą się z białkiem docelowym, które odpowiednio, albo aktywuje, albo inaktywuje. To może być np. jakiś enzym, białko nieenzymatyczne. Jak białko zostało już zaktywowane, zadziałało to następnie podjednostka alfa doprowadza do hydrolizy GTP(stąd energia) i powstaje GDP. Z chwilą gdy powstaje GDP to podjednostka alfa woła do siebie dimer beta - alfa. Innymi słowy - tak długo jest aktywne beta - gamma dopóki…
… - pochodne puryn. Fosfodiesterazy cyklicznych nukleotydów:
Istnieją dwie klasy tych enzymów, klasa druga występuje u drożdży i nas nie interesuje, u ssaków występują fosfodiesterazy(PDE) klasy pierwszej.
rodzaj: pobudzane przez: lubią:
PDE1 CaM cAMP/cGMP
PDE2 cGMP cAMP/cGMP
PDE3 (hamowanie) cGMP cAMP
PDE4 cAMP cGMP PDE5 cGMP cGMP
PDE6 światło cGMP
PDE7 nie znamy cAMP
PDE9 nie znamy cGMP
Ważną rzeczą…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz