Ukształtowanie powierzchni Ziemi Ukształtowanie powierzchni Ziemi jest wynikiem przeciwstawnego działania (interakcji) procesów endogenicznych i egzogenicznych, które powodują, że ukształtowanie powierzchni stale się zmienia. W ciągu długiego czasu rozwoju skorupy ziemskiej wzajemne oddziaływanie tych procesów doprowadziło do dzisiejszego rozmieszczenia kontynentów i oceanów oraz ukształtowało powierzchnię kontynentów i dno oceaniczne. Powierzchnia kuli ziemskiej wynosi około 510 mln km2. Powierzchnia wszechoceanu światowego zajmuje 361 mln km2, a kontynentów- tylko ok. 149 mln km2. Największe formy ukształtowania powierzchni Ziemi to wielkie cokoły kontynentalne i baseny oceaniczne. Powierzchnia kontynentów i oceanów nie pokrywa się z powierzchnią cokołów kontynentalnych i basenów oceanicznych. Cokoły kontynentalne to obszary lądowe łącznie z szelfem, ( szelf - jest to strefa dna morskiego o głębokości do 200 metrów) płytkimi morzami i stokami kontynentalnymi znajdującymi się poniżej poziomu morza: stanowią one ok. 35 % powierzchni Ziemi. Baseny oceaniczne to ogromne obniżenia w skorupie ziemskiej rozpościerające się poniżej szelfu i stoków kontynentalnych: zajmują ok. 63% powierzchni Ziemi. Rozmieszczenie lądów na kuli ziemskiej jest nierównomierne. Na półkuli północnej stanowią one 39,4 % powierzchni (półkula lądowa), a na półkuli południowej 18.7 % (półkula wodna). Na półkuli wschodniej lądy zajmują 36,4%, na zachodniej 18,6%. Wielkość lądów jest różna. Średnie wzniesienie lądów wynosi około 850 m.n.p.m. a średnia głębokość oceanów około 3800m. UKSZTAŁTOWANIE DNA OCEANICZNEGO : Zastosowanie echosondy pozwoliło na uzyskanie dokładnych informacji o głębokościach i ukształtowaniu dna oceanicznego. Znajdują się tam potężne grzbiety śródoceaniczne, głębokie rowy oceaniczne i góry.
Ukształtowanie dna oceanicznego jest bardzo urozmaicone, a różnice wielkości są większe niż na kontynentach. Wyróżnia się takie formy ukształtowania dna oceanicznego jak: -szelf- jest łagodnie opadającym do głębokości około 200 m przybrzeżnym fragmentem dna zalanym przez morze. -stok kontynentalny - to fragment dna oceanicznego o znacznie większym nachyleniu niż szelf, zbudowany z tych samych skał co ląd, ograniczony z jednej strony szelfem, a z drugiej przechodzący w basen oceaniczny. Strefa przejściowa pomiędzy szelfem a basenem oceanicznym. -baseny oceaniczne - to największe formy ukształtowania dna oceanicznego, zajmujące 72% powierzchni oceanów. Położone są na głębokościach od 4000 do 6000 m i stanowią najmniej urozmaicony obszar dna. -rowy oceaniczne - to najgłębsze miejsca oceanów, położone na ich obrzeżach, ciągnące się wzdłuż kontynentów lub archipelagów (Rów Mariański 11022m)
(…)
…, wybitnie i skrajnie suchy strefa klimatów umiarkowanych umiarkowane ciepłe wybitnie morski, morski, przejściowy, ciepły, kontynentalny, wybitnie kontynentalny, kontynentalny, suchy, kontynentalny, wybitnie suchy, kontynentalny, skrajnie suchy umiarkowane chłodne morski, przejściowy, chłodny, kontynentalny, wybitnie kontynentalny, skrajnie kontynentalny strefa klimatów okołobiegunowych subpolarny, polarny, Oceany:
Ocean Spokojny (Pacyfik) , Ocean Atlantycki (Atlantyk) , Ocean Indyjski Ocean Arktyczny - przez niektórych jest uważany za czwarty ocean, ale niektórzy uznają tylko 3 wyżej wymienione oceany, a ten nazywają Morzem Arktycznym. Kontynenty:
Afryka, Ameryka Południowa , Ameryka Północna , Antarktyda , Australia i Oceania , Azja , Europa Największe głębiny oceaniczne:
Rów Mariański - 11 022 m Rów…
… zrównań. Góry to najwyżej położone wzniesione części powierzchni Ziemi, wyróżniające się dużymi wysokościami względnymi i dużymi nachyleniami stoków. Obszary wznoszące się ponad 500 metrów nad poziomem morza, o dużych wysokościach względnych - zajmują 28% powierzchni lądów; najbardziej górzystym kontynentem jest Azja, a najmniej górzystym - Europa.
Ze względu na wysokość góry dzielimy na: Niskie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)